Mogłabym słuchać godzinami. Czekać na czyjeś kroki. Z nadzieją i ze świadomością, że ta osoba nigdy się nie zjawi. Może tylko zawieszam się w czasie. Powstają wtedy myśli, które znikają z nadejściem nowego słońca. Chyba każdy tak czasem ma. Ale po co czekać? Warto? Dlatego czarne i białe zdjęcia. Dlatego szukam tego błysku w źrenicy. Śladu życia na fotografii.
piękne zdjęcia !
OdpowiedzUsuńślicznie Ci wychodzą te biało czarne ;)
OdpowiedzUsuńmoje, najmojsze ; > podoba mi się ta naturalność w twoich zdjęciach
OdpowiedzUsuńPiękne zdjęcia, słowa... dające do myślenia.
OdpowiedzUsuńślad życia,jak najbardziej widoczny.Lubię takie zdjęcia.
OdpowiedzUsuńja mam jakąś słabość, sentyment do czarno białych zdjęć ;)
OdpowiedzUsuńEeej! No a ja to co?! :P
OdpowiedzUsuńjesteś czarodziejem,
OdpowiedzUsuńtwoją różczką jest aparat,
naprawde jesteś cudowna <3