6

Wróciłam do domu. Pełna spokoju, z nadzieją, gotowa na nowy rok. Te sześć dni pozwoliło mi uporządkować wszystkie moje myśli i po prostu odpocząć, od innych, od siebie. Całe dnie spędzane na włóczędze z aparatem w ręku, zgubić się kilka razy, coś niesamowitego. Zdjęcia nie są może idealne, ale wiem, że w zimie wyciągną mnie z nie jednej chandry. Zbieram też letnie kwiaty i zboża, by zamknąć je w pokoju na długie zimowe wieczory. Nie chcę zimy i wiem, że wielu z Was powie, że to jeszcze długi czas, ale wraz z końcem sierpnia, mam świadomość zbliżania się tego mrozu, tej ciemności, tych smutnych dni. Czasem zastanawiam się dlaczego tak nie lubię tej pory roku. Fakt, jest mało słońca, jest zimno, i nie ma ładnego światła, ale z drugiej strony jest coś niesamowitego w spadających płatkach śniegu, w ciepłych swetrach i gorącej herbacie. Muszę koniecznie zmienić swój stosunek do zimy. Tymczasem wracając jeszcze do lata, kilka zdjęć znad morza.