.

Tak to chyba jest, że czujesz się samotny w tłumie ludzi. Słucham pop-u z lat 90 i jest mi z tym dobrze. Szczerze pisząc mam już dość. Kolejny rok pustych nadziei i niespełnionych scenariuszy. Marzenie o rzeczach niemożliwych było najgłupszą rzeczą jaką wymyśliłam. Koniec z tym. W takie dni jak ten wyraźnie widzę swoją jedną z wielu przyszłości. Zapracowana, samotna, wredna i chuda ubrana w markowy żakiet i pokrzykująca na wszystkich podwładnych. Ale to tylko dziś. Wczoraj byłam pilotem i szybowałam w przestworzach. Chociaż i tak najbardziej chciałabym być wiatrem. Myślę, że sprawdziłabym się w tej roli. Wracając do spraw przyziemnych, chwaląc się obwieszczam wszem i wobec iż upiekłam dziś dwa ciasta i zapakowałam masę prezentów. Ponadto złożyłam życzenia świąteczne 33 osobom, opłatkiem przełamałam się około 30 razy. 5 razy pomyślałam : co ja tu robię, raz zachciało mi się płakać, dwa razy przeklęłam pod nosem, 4 razy poczułam się niezręcznie i przesłuchałam piosenkę Robbiego W. "Supreme" ze 6 razy. Liczbowo i całkiem znośnie. Zdjęcia są z jesieni. Tak wtedy trawa była jeszcze zielona.